Opiniestuk door Vivianne Heijnen
Toen was daar ineens de uitslag: Leeuwarden heeft gewonnen van Maastricht en Eindhoven en mag zich in 2018 Culturele Hoofdstad van Europa noemen.
Hoe kan zoiets nou gebeuren? Hoe kan Maastricht met al haar cultuur nu verliezen van Leeuwarden? Het antwoord is eigenlijk heel simpel:
Om culturele hoofdstad van Europa te mogen zijn, gaat het niet om de hoeveelheid cultuur die je hebt in je stad; Het gaat erom wat je ermee doet.
Als je Culturele hoofdstad van Europa wil zijn, is het heel belangrijk dat deze kandidatuur gedragen wordt door de bevolking van de stad.
Cultuur als bindmiddel voor de samenleving, dáár gaat het om, dát moet het doel zijn.
Het liefst ziet de jury dat er veel initiatieven worden genomen door de mensen en het culturele veld zélf.
Deze initiatieven van de mensen worden, zo redeneert de jury, sneller gedragen door iedereen dan initiatieven die ‘van bovenaf’ worden bedacht.
En dáár lag nou net de grote uitdaging van de organisatie van MCH2018. En daar is in de ogen van het CDA Maastricht vanaf het begin veel te weinig op ingezet door de organisatie. Veel Maastrichtenaren die ik de afgelopen jaren sprak, waren mede om deze reden kritisch over de kandidatuur.
Het CDA Maastricht heeft continu gevraagd aan de organisatie van Culturele Hoofdstad om de Maastrichtenaren méér te betrekken bij alle plannen rondom ‘Via 2018’.
Want als je ergens bij betrokken bent, ben je ook veel enthousiaster. En kun je uiteindelijk nieuwe verbindingen maken die er voorheen nog niet waren.
Hoewel wij daarom als CDA Maastricht ook heel erg hebben getwijfeld of we er goed aan deden de kandidatuur te steunen, zagen we ook dat cultuur één van de speerpunten is waarvan de mensen in Maastricht genieten en Maastricht zich mee kan profileren.
En dan kwam vandaag de uitslag: wij zijn niet de culturele hoofdstad van Europa in 2018.
En dat is jammer, zeker omdat we het misschien wél waren geworden als de organisatie een breder draagvlak had gezocht bij de inwoners van Maastricht, haar studenten en de regio. Of meer initiatieven vanuit de volkscultuur en amateurkunsten had gesteund.
Maar goed, nu leven we met de wetenschap dat we de komende generatie geen Culturele Hoofdstad zijn. Leggen wij ons daar als trotse Maastrichtenaren zomaar bij neer? Natuurlijk niet!
Het is de Maastrichtse organisatie van Via 2018 dan misschien niet gelukt om cultuur te gebruiken om verbindingen te leggen; WIJ kunnen dat als Maastrichtenaren prima zelf doen.
Denk eens na over leuke initiatieven om bijvoorbeeld collega verenigingen op te zoeken, ermee samen te werken, te leren van elkaar én…over elkaar. Zó is Culturele Hoofdstad bedoeld!
En of je dan die titel hebt of niet, dat maakt niet uit. Het gaat erom dat wij dat begrijpen en daar vervolgens mee aan de slag gaan.
Dus laten we vooral kijken naar alles wat we al wél hebben. We hebben de cultuur, we hebben de wil én…we hebben Maastricht!
Wat lag Maastricht er mooi bij, helemaal klaar om Culturele Hoofdstad van Europa te zijn.
Een stad met een uitstraling zoals geen ander, die trots leek te zijn op alles wat haar inwoners te bieden hebben aan amateurkunsten, volkscultuur en ja, ook de cultuur met de grote C.
Maastricht zélf wil ook wel officieuze culturele hoofdstad zijn, nu wij Maastrichtenaren nog! En dat gaan we met trots uitdragen. Dat zijn WIJ Haar verschuldigd!
Vivianne Heijnen
Fractievoorzitter CDA Maastricht
