Op diverse plekken stonden op 4 mei 2025 Maastrichtenaren stil bij de slachtoffers van de tweede wereldoorlog en andere conflicten. Raadslid Jan Janssen droeg een gedicht voor op het Koningsplein dat wij hier graag publiceren.
Vrijheid
Vendaog viere veer tot veer 80 jaor geleie bevrijd zien gewoorde. Dat is reie um dao oetgebreid bij stèl te stoon. 80 jaor kinne veer in eus stad in alle rös en vrei leve zoonder bang te hove zien tot iemes aanders us hunne wèl wèlt of kint oplègke. Veer zien vrij!
De mieste vaan us, iech ouch, höbbe d’n oorlog neet mètgemaak en wete allein oet verhaole wie akelek deen tied waor.
Miene pa, zelf militair oorlogsslachoffer, spraok noets euver d’n oorleg mèt us es kinder. Dat woort destijds weggestoke umtot ’n aontal versjrikkeleke dinger daomèt nao de väörgroond kaome.
Later, tege zien kleinkinder, heet pap wel ‘ns get losgelaote euver deen akeleken tied umtot ze aon zien linker pols zaoge tot dao get raars mèt aon de hand waor.
Wat miech persoenelek raak zien de ‘struikelsteentjes’ in eus stad. Achter eder vaan die stein zit e versjrikkelek verhaol vaan lui die zien opgepak gewoorde, op transport zien gezat, weg vaan femilie, hoes en heerd.
Allein umtot zie ’n aander gelouf hadde, aander leefwijs hadde, aander lui wouwe helpe, aander lui oet han vaan de vijand wouwe hawwe. Allein minselek wouwe zien en hunne naoste wouwe bijstoon en helpe.
’t Mies misselek makende verhaol is dat vaan jong lui in de lèste meminte vaan d’n oorlog, wie de Amerikaonse kenonne al te hure waore, nog eve woorte doed gesjote umtot ze aandere geholpe hadde, hun terwèlle waore gewees.
Gelökkeg kinne veer noe nog de lèste bevrijders iere door hun te oontvaange en veur hun te klappe es ze, volledeg terech, weure roondgerije in eus vrij stad boe zij veur gevochte höbbe. Ze hadde neet hove te koume.
De mieste kaome oet vrije wèl um us eus vrijheid trök te geve. Mergraote ligk vol mèt jonglui die de zie euverkaome en d’n hoop hadde oets trök te kinne nao hun femilie, vrouw en kinder.
Dat is veur hun neet gelök. Zij höbbe ’t groetste offer gebrach dat ‘ne mins kint bringe, hun leve gegeve veur aandere.
Noe 80 jaor later wèlle veer daankbaar zien veur die vrijheid boevaan veer noe kinne genete. Veer kinne goon en stoon boe veer wèlle.
Veer mage ’n eige meining höbbe en zègke wat veer dinke, netuurlek mèt respek veur d’n aandere. Veer kinne e leve laank genete vaan die zwoer bevochte vrijheid.
Laote veer dat noets vergete en veural zörge tot dat zoe blijf. E dingk hölp dao hiel good bij: blief in gesprek mèt ederein, wat heer of zij ouch dink, deit of zeet.
Vrijheid is ’t groetste good dat veer höbbe.
