Column van Willem Wolters.
Tijdens het verkiezingscongres van zaterdag 6 september zei Henri Bontenbal onder meer: “Het land verlangt naar richting, hoop en houvast. De samenleving verlangt naar een andere politiek. We zijn eerlijk over wat moet en hoopvol over wat kan. Het is tijd voor een fatsoenlijk land. Want het kan echt anders.”
Die woorden klinken herkenbaar: veel nieuwe partijen gebruiken vergelijkbare leuzen. Maar ook gevestigde partijen deden dat eerder, zoals de PvdA in 1972 met “Het kan anders!” of GroenLinks/PvdA in 2023 met “Kan gewoon”. En wie verkiezingsprogramma’s bekijkt, ziet dat er inderdaad veel moet veranderen.
In zijn boek Het kan echt anders stelt Bontenbal dat Nederland vastzit in kortetermijnpolitiek en het afschuiven van verantwoordelijkheid. Daardoor verliezen burgers hun vertrouwen in de politiek. Zijn antwoord: een politiek die verantwoordelijkheid neemt, principes serieus neemt en inzet op fatsoen, gemeenschapszin en lange termijn.
Ook Pieter Omtzigt schreef in Een nieuw sociaal contract dat het vertrouwen tussen burger en overheid diep beschadigd is, onder meer door machtsmisbruik en falende checks-and-balances. Hij pleit voor herstel van de rechtsstaat, sterke instituties en een overheid die rechtvaardig, transparant en eerlijk is.
Beide politici willen dus hetzelfde: vertrouwen herstellen. Omtzigt benadrukt onafhankelijke instituties en stevige tegenmacht, Bontenbal legt de nadruk op politieke cultuur – fatsoenlijk omgaan met elkaar én met burgers.
Hun boeken laten veel overeenkomsten zien. Toch heeft Omtzigt zijn kans niet waar kunnen maken. Hoe pijnlijk ook, nu is het de beurt aan Henri Bontenbal. CDA Maastricht heeft vertrouwen in hem. Niet alleen in woorden, maar ook omdat wij lokaal al laten zien dat veel van zijn ideeën werken.
