Verheugd was ik toen de door mij, namens CDA Maastricht, ingediende moties met een groot draagvlak in de gemeenteraad werden aangenomen. De eerste motie had ik ingediend om buurten meer invloed te laten uitoefenen op de inrichting van de openbare ruimte. In dit geval voor sport en speeltoestellen in de buurten. De tweede motie had ik ingediend om aansluiting te zoeken bij het provinciale fonds voor de starterslening. Zodat starters op de Maastrichtse woningmarkt meer kans hebben op het vinden van een passende woning.
Waarom was ik zo verheugd? Ik zag de laatste jaren dat onze gemeente niet met de buurten communiceerde maar over de buurten. Het beleid was steeds meer gericht op het centrum waardoor de binding met de buitenwijken in het gedrang was gekomen. Natuurlijk er zijn de afgelopen jaren veel grote projecten geweest die ook nodig waren voor onze stad, maar er is ook weinig aandacht geweest voor de saamhorigheid in buitenwijken.
De voorbije jaren is vooral beleid gemaakt dat steeds meer gericht was op centralisatie. Zo wordt op gebied van wonen gewerkt aan verdunning van woningen in de buitenwijken. Met een nadelig gevolg dat voorzieningen verdwijnen uit de buitenwijken. Buurthuizen hebben in veel buurten weinig toekomstperspectief omdat er nog geen helder buurtenbeleid is. Verenigingen waarbij maatschappelijke huurprijzen zijn omgezet naar commerciële huren, gevolg steeds meer verenigingen die in de problemen komen en noodgedwongen moeten stoppen. Subsidies die stelselmatig worden teruggeschroefd op bijvoorbeeld verenigingen, buurtspeeltuinen enz.
Dat terwijl in de buitenwijken meer mensen wonen dan in het centrum! Het denkbeeld dat iedereen zo dicht als mogelijk bij de binnenstad wil wonen klopt dat wel? Ik ben van mening van niet en wat mij betreft “moet” er weer meer aandacht komen voor de buitenwijken van onze stad. Waar krijgt onze jeugd nog de kans om te wonen, alle nieuwbouw in Maastricht valt in een (te) hoge prijsklasse. Onze werkende jeugd of starters hebben de grootste moeite om betaalbare woonplekken te vinden in onze stad. Ouderen blijven door het uitblijven van betaalbare woningen voor senioren noodgedwongen langer in hun woning wonen. Hierdoor stokt eveneens de doorstroming. Hoe kunnen wij streven naar saamhorige buurten als de buurten verdunnen of stilstaan en er geen samenhang of balans meer is?
Ik moet wel zeggen dat de eerste lichtpuntjes zichtbaar worden. Nu wordt hard gewerkt aan de voorbereidingen voor een kloppend hart voor iedere buurt, een burgerbegroting, een kinderburgemeester en het lang gekoesterde jeugdlintje, waar wij in 2020 mee aan de slag hopen te kunnen gaan.
Laten wij nu alles aangrijpen om dit te doorbreken, laten wij nu samen gaan zorgen dat buurten hun leefbare karakter behouden of terugkrijgen. Met andere woorden juist nu meer investeren in aantrekkelijke buurten zodat mensen op een fijne, leuke, saamhorige manier op een gepaste afstand van het centrum kunnen (blijven) wonen, werken en leven.
Mat Brüll
Gemeenteraadslid CDA Maastricht
