Maastricht – Heuvelland verstrekt 3711 bijstandsuitkeringen en een gedeelte daarvan heeft al langer dan 5 jaar deze bijstandsuitkering.
Deze groep noemt men de granieten laag of wel in de volksmond de bankhangers.
Een grote groep van deze granieten laag en denk dan aan 1/3 van boven genoemd aantal wil absoluut niet meer werken en is dus ook niet van die bekende bank af te krijgen.
Een groep die constant zonder resultaat door de draaideur van allerlei organisaties wordt geleid en de maatschappij handen vol geld kost omdat de wil om te werken er niet is.
De Sociale Dienst zou zich moeten afvragen of men nog geld en energie wil steken in deze groep en het niet verstandiger is zich meer te richten op diegenen die wel graag aan de slag willen.
Kies je er vrijwillig voor om thuis te blijven en om niet meer te hoeven werken, dan zou dit moeten kunnen.
Je uitkering zou dan op het allerlaagste niveau gezet dienen te worden en je toeslagen zouden dan niet meer verhoogd mogen worden. Ik weet je doet dan aan inkomens politiek, maar dat moet dan maar opgepakt worden op landelijk niveau.
Gelukkig is het grootste deel van onze uitkeringsgerechtigden wel bereidt er alles voor te doen om weer aan het werk te komen.
Het is echter ook een groep met vaak meerdere problemen.
Heb je tijdens je werkend leven financiële reserves opgebouwd, eenmaal in de uitkering verdwijnen die als sneeuw voor de zon. Door een tekort aan inkomsten heeft men zorgen om rond te komen en o.a. deze veroorzaken stress. Ook is men genoodzaakt vaker ongezond te eten en sporten in club verband is er ook niet bij.
Dus in deze groep zitten mensen met schulden, gezondheidsproblemen, taalachterstand, Multi problematiek waardoor ze geremd kunnen worden in het uitvoeren van hun nieuw dagelijks werk. Daar moeten wij als lokale overheid maatwerk verrichten en onze energie en kunde inzetten om hen terug te brengen naar regulier werk. Het hoofd vrij van zorgen, doet de arbeidsprestatie verhogen.
Nog forser inzetten op de groep 50 jaar en ouder die met een schat aan ervaring staan te trappelen om nog te mogen deelnemen aan het arbeidsproces en om hun ervaring te mogen overbrengen op onze jeugd. Zie het als het meester en gezel principe.
Ons Maastrichts Toeleverings Bedrijf (MTB) is een breed re-integratie bedrijf waar een groot gedeelte van deze werkzoekenden opnieuw klaar gestoomd kunnen worden voor die reguliere arbeidsmarkt.
Hier kan men in allerlei onderdelen van het arbeidsproces zoals bijvoorbeeld groenwerk, klussen, grofvuil, verhuizingen, administratieve werkzaamheden etc. opnieuw ervaring en vooral ook werkritme opdoen. Nu blijft men in de uitkering hangen en kost dit onze stad onnodig veel geld. De tijd dat de euro’s tegen de plinten klotsten is helaas voorbij.
Dit geldt ook voor onze hoger opgeleide bijstandgerechtigden. Deze zouden zonder dat dit reguliere banen bij de gemeente kost via een buddysysteem( gekoppeld aan een ambtenaar) weer werkritme kunnen opdoen. Hij kan tijdens zijn buddy periode de ambtenaar met allerlei zaken ondersteunen.
Misschien is het wel handig om met het UWV die in de WW periode het eerste aanspreekpunt is voor de cliënt werk afspraken te maken om de cliënt in gezamenlijkheid nog sneller terug te brengen naar de reguliere arbeidsmarkt. Een intensievere samenwerking zou zeker zijn vruchten afwerpen. Dus de WW periode zo kort als mogelijk proberen te houden heeft mijn voorkeur.
Daarna rechtstreeks van de Sociale Dienst naar Annex om een probleemanalyse te maken en van daaruit door naar de MTB of gemeentelijk apparaat, waar gelijklopend aan het arbeidsproces maatwerk op de probleemanalyse geleverd kan worden. Dit alles zonder tussenkomst van geldverslindende organisaties die alleen maar als door geef luik fungeren en daar ook nog eens geld voor vragen. Het kan eenvoudiger en dus ook goedkoper. Het geld dat wij uitgeven aan dit soort organisaties kan beter aan de opleiding van de werkzoekende besteed worden.
Tijdens het werk bij de MTB of de gemeente behouden de uitkeringsgerechtigden hun uitkering en daarboven op zou men een toelage moeten krijgen.
Op deze manier loont werken en houdt mens, MTB en op langere termijn de Gemeente Maastricht gezond.
Jos Gorren.
CDA gemeenteraadslid.
